زهرای حزین، ز گرد راه آمده بود
جبریل، غریق اشک و آه آمده بود
در سوگ نشسته‌ایم با رختِ امید
جاری شده در رگ رگِ ما خونِ شهید
بگذار که در معرکه بی‌سر گردیم
با لشکر آفتاب برمی‌گردیم
سرتاسر عمرتان به تردید گذشت
عمری که به پوشاندن خورشید گذشت
شاید که برای تعزیت می‌آید
تشییع تو را به تسلیت می‌آید
خورشید به خون نشسته‌ام، آه! رسید
آهِ منِ دلشکسته تا ماه رسید
در نام رقیه، فاطمه پنهان است
از این دو، یکی جان و یکی جانان است
