سرو است و به ایستادگی متهم است
از شش جهت آماج هزاران ستم است
بر شانۀ یارش بگذارد سر را
بردارد اگر او قدمی دیگر را
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
تيغيم که در فراز، رعب‌انگيزيم
هنگام فرود، خون دشمن ريزيم
اصحاب حسین در خطر، می‌مانند
امثال حبیب بیشتر می‌مانند
سبزیم که از نسل بهاران هستیم
پاکیم که از تبار یاران هستیم
پر شور و شکوه، بهمنی تازه رسید
در جان وطن بهار امید دمید
در شهر شلوغ، خلوتی پیدا کن
در خلوت خود قیامتی برپا کن
اینان که ز عرصۀ بلا می‌گذرند
با زمزمۀ سرود «لا» می‌گذرند
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است
کی غیرت مردانۀ ما بگذارد
دشمن به حریم خانه پا بگذارد؟
امروز وطن معنی غم را فهمید
با سایهٔ جنگ، متّهم را فهمید
از خیل دلاوران گسستن نتوان
با روح خدا عهد شکستن نتوان
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
در عشق، رواست جان‌نثاری کردن
حق را باید، همیشه یاری کردن
پیکار علیه ظالمان پیشهٔ ماست
جان در ره دوست دادن اندیشهٔ ماست
برخیز اگر اهل غم و دردی تو
باید که به اصل خویش برگردی تو
در راه امام حق علمداری کن
ای پیرو مرتضی علی! کاری کن
گه‌گاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینهٔ مات بده
