این اشک‌ها به پای شما آتشم زدند
شکر خدا برای شما آتشم زدند
عصر یک جمعهٔ دلگیر
دلم گفت بگویم بنویسم
اشک‌ها! فصل تماشاست امانم بدهید
شوقِ آیینه به چشم نگرانم بدهید
قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش
یک‌دم سپر شوند برای برادرش
نگاه کودکی‌ات دیده بود قافله را
تمام دلهره‌ها را، تمام فاصله را
