کربلا
شهر قصه‌های دور نیست
هر نسیمی خسته از کویت خبر می‌آورد
چشم تر می‌آورد، خونِ جگر می‌آورد
آن شب زمین شکست و سراسر نیاز شد
در زیر پای مرد خدا جانماز شد
نه فقط سرو، در این باغِ تناور دیده
لاله‌ها دیده ولیکن همه پرپر دیده
مادر سلام حال غریبت چگونه است؟
مادر بگو که رنج مصیبت چگونه است؟
پس از قرن‌ها فاصله تا علی
نشسته‌ست در خانه تنها، علی
به نام خداوند جان و خرد
کز این برتر اندیشه برنگذرد
نشاط انگیز نامت می‌نوازد روح عطشان را
تو مثل چشمه‌ای! نوشیده و جوشیده انسان را
این روزها پروندۀ اعمال ما هستند
شب‌نامه‌های روز و ماه و سال ما هستند
چرا و چرا و چرا می‌کشند؟
«به جرم صدا» بی‌صدا می‌کشند
قلبی شکست و دور و برش را خدا گرفت
نقاره می‌زنند... مریضی شفا گرفت
