ماه غریب جادّهها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
زخمی شکفته، حنجرهای شعلهور شدهست
داغ قدیمی من از آن تازهتر شدهست
غزل عشق و آتش و خون بود که تو را شعر نینوا میکرد
و قلم در غروب دلتنگی، شرح خونین ماجرا میکرد
دل به دریا زد و دل از او کند
گرچه این عشق شعلهور شده بود
دل غریب من از گردش زمانه گرفت
به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت