ایران! پر از آیینه و لبخند بمانی
همسایۀ خورشید چو «الوند» بمانی
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
زخمی شکفته، حنجرهای شعلهور شدهست
داغ قدیمی من از آن تازهتر شدهست
دل غریب من از گردش زمانه گرفت
به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت