سکه شدن و دو رو شدن آسان است
آلودۀ رنگ و بو شدن آسان است
ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
رفتی سبد سبد گل پرپر بیاوری
مرهم برای زخم كبوتر بیاوری
کیست این حنجرۀ زخمیِ تنها مانده؟
آن که با چاه در این برهه هم آوا مانده
آمیخته چون روح در آب و گل ماست
همواره مقیم دل ناقابل ماست
