ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
شهد حکمت ریزد از لعل سخندان، بیشتر
ابر نیسان میدمد بر دشت، باران، بیشتر
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
کیست این حنجرۀ زخمیِ تنها مانده؟
آن که با چاه در این برهه هم آوا مانده
آمیخته چون روح در آب و گل ماست
همواره مقیم دل ناقابل ماست