هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
بُرونِ در بنه اینجا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
بیمار کربلا، به تن از تب، توان نداشت
تاب تن از کجا، که توان بر فغان نداشت
میداد نسيم سحری بوی تنت را
از باد شنيدم خبر آمدنت را