ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
چشم دل باز کن که جان بینی
آنچه نادیدنیست آن بینی
اى بسته بر زيارت قدّ تو قامت، آب
شرمندهٔ محبّت تو تا قيامت، آب
این آستان كه هست فلك سایهافكنش
خورشید شبنمیست به گلبرگ گلشنش
رباعی گفتی و تقدیم سلطان غزل کردی
معمای ادب را با همین ابیات حل کردی