سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
امشب ز غم تو آسمان بیماه است
چشم و دل ما قرین اشک و آه است
خونت سبب وحدت و آگاهی شد
این خون جریان ساخت، جهان راهی شد
علی زره که بپوشد، همینکه راه بیفتد
عجیب نیست که دشمن به اشتباه بیفتد
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
خدایا، تمام مرا میبرند
کجا میبرندم، کجا میبرند؟