حُسنِ یوسف رفتی اما یاسمن برگشتهای!
سرو سبزم از چه رو خونین کفن برگشتهای؟
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
برداشت به امیّد تو ساک سفرش را
ناگفتهترین خاطرۀ دور و برش را
اگرچه در شب دلتنگی من صبح آهی نیست
ولی تا کوچههای شرقی «العفو» راهی نیست