دلم کجاست تا دوباره نذر کربلا کنم
و این گلوی تشنه را شهید نیزهها کنم
اى بسته بر زيارت قدّ تو قامت، آب
شرمندهٔ محبّت تو تا قيامت، آب
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
این آستان كه هست فلك سایهافكنش
خورشید شبنمیست به گلبرگ گلشنش