روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
تو با آن خسته‌حالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی
دریا بدون ماه تلاطم نمی‌کند
تا نور توست، راه کسی گم نمی‌کند
این پرچمی که در همه عالم سرآمد است
از انقلاب کاوۀ آهنگر آمده‌ست
به رغم سیلی امواج، صخره‌وار بایست
در این مقابله چون کوه استوار بایست!
