هميشه بازی دنيا همين نمیماند
بساط غصب در آن سرزمين نمیماند
سحر در حسرت دیدار تو چون ماه خواهد رفت
غروب جمعهای در ازدحام آه خواهد رفت
از لحظۀ پابوس، بهتر، هيچ حالی نيست
شيرينیِ اين لحظهها در هر وصالی نيست
سال جدید زیر همین گنبد کبود
آغاز شد حکایتمان با یکی نبود
حق میشود انکار و من انگار نه انگار
منصور سرِ دار و من انگار نه انگار