تماشا کن تکان شانه‌ها را
حکایت کن غم پروانه‌ها را
آوای نسیم و باد و باران
آهنگ قشنگ آبشاران
کاش تا لحظۀ مردن به دلم غم باشد
محفل اشک برای تو فراهم باشد
به نام آن‌که مستغنی‌ست بالذّات
«بَدیعُ الاَرض» و «خلّاقُ السماوات»
این پرچمی که در همه عالم سرآمد است
از انقلاب کاوۀ آهنگر آمده‌ست
در سینه اگرچه التهابی داری
برخیز برو! که بخت نابی داری
