گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
میرسد پروانهوار آتشبهجانِ دیگری
این هم ابراهیمِ دیگر در زمانِ دیگری!
هزار حنجره فریاد در گلویش بود
نگاه مضطرب آسمان به سویش بود
شنیده بود که اینبار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
الهی به مستان میخانهات
به عقلآفرینان دیوانهات
با حسرت و اشتیاق برمیخیزد
هر دستِ بریده، باغ برمیخیزد