سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
به نام خداوند جان و خرد
کز این برتر اندیشه برنگذرد
اَلسَّلام ای سایهات خورشید ربّ العالمین
آسمانِ عزّ و تمکین، آفتاب داد و دین
فارغ نگذار نَفْس خود را نَفَسی
تا بندهٔ نفس سرکشی در قفسی
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری