سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
توفیق اگر دلیل راهت باشد
یا پند دهندهای گواهت باشد
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
بخواب بر سر زانوی خستهام، سر بابا
منم همان که صدا میزدیش: دختر بابا
مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی