شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
تا عقل چراغ راهِ هر انسان است
اندیشهوری نشانۀ ایمان است
آیینۀ عشق با تو دمساز شود
یعنی که دری به روی تو باز شود
نتوان گفت که این قافله وا میماند
خسته و خُفته از این خیل جدا میماند
چقدر مانده به دریا، به آستان حسین
پر از طراوت عشق است آسمان حسین
هر کس نتواند که به ما سر بزند
در غربت آسمان ما پر بزند
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی