شدهست آینۀ حیّ لایموت، صفاتش
کسی که خورده لب خضر هم به آب حیاتش
هستی ندیده است به خود ماتم اینچنین
کی سایهای شد از سر عالم کم اینچنین؟
برای لحظۀ موعود بیقرار نبودم
چنانکه باید و شاید در انتظار نبودم
نرگس، روایتیست ز عطر بهار تو
مریم، گلیست حاکی از ایل و تبار تو
«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
کنار دل و دست و دریا، اباالفضل
تو را دیدهام بارها، یا اباالفضل
ای شب قدر! کسی قدر تو را فهمیدهست؟
تا به امروز کسی مرتبهات را دیدهست؟
دوری تو را بهانه کردن خوب است
شکوه ز غم زمانه کردن خوب است
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
چه سفرهای، چه كرمخانهای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی
بىسر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين