گوش کن گوش، صدای نفسی میآید
مَشک بر دوش، از آن دور، کسی میآید
به روزگار سیاهی که شب حصار نداشت
جهان جزیرۀ سبزی در اختیار نداشت
ای عشق! ای پدیدۀ صنع خدا! علی!
ای دست پرصلابت خیبرگشا! علی!
بشکستهدلی، شکسته میخواند نماز
در سلسله، دستبسته میخواند نماز
شمیم اهل نظر را به هر کسی ندهند
صفای وقت سحر را به هر کسی ندهند