برخیز سحر ناله و آهی می‌کن
استغفاری ز هر گناهی می‌کن
تا نیست نگردی، رهِ هستت ندهند
این مرتبه با همتِ پستت ندهند
حاجی به طواف کعبه اندر تک و پوست
وَز سعی و طواف هرچه کرده‌ست، نکوست
شادی ندارد آن‌که ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
تشنهٔ عشقیم، آری، تشنه هم سر می‌دهیم
آبرویی قدر خون خود، به خنجر می‌دهیم
نور فلک از جبین تابندۀ اوست
سرداریِ کائنات زیبندۀ اوست
به میدان می‌برم از شوق سربازی، سر خود را
تو هم آماده کن ای عشق! کم‌کم خنجر خود را
الهی الهی، به حقّ پیمبر
الهی الهی، به ساقی کوثر
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود
