با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
دیر شد دیر و شب رسید به سر
یارب! امشب نکوفت حلقه به در
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز
نهضتت مایهٔ الهام جهان است هنوز
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم