وقتی کسی حال دلش از جنس باران است
هرجای دنیا هم که باشد فکر گلدان است
به زیر تیغ نداریم مدعا جز تو
شهید عشق تو را نیست خونبها جز تو
پایان مسیرِ او پر از آغاز است
با بال و پرِ شکسته در پرواز است
کی رفتهای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بودهای نهفته که پیدا کنم تو را
آنقدر بخشیدی که دستانت
بخشندگی را هم هوایی کرد