وقتی کسی حال دلش از جنس باران است
هرجای دنیا هم که باشد فکر گلدان است
این روزها چقدر شبیه ابوذرند
با سالهای غربت مولا برادرند
به نام خداوند جان و خرد
کز این برتر اندیشه برنگذرد
پایان مسیرِ او پر از آغاز است
با بال و پرِ شکسته در پرواز است
هشدار! گمان بینیازی نکنیم
با رنگ و درنگ، چهرهسازی نکنیم
آنقدر بخشیدی که دستانت
بخشندگی را هم هوایی کرد
