ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
در محضر عشق امتحان میدادی
گویی که به خاک، آسمان میدادی
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
هیچکس اینجا نمیفهمد زبان گریه را
بغض میگیرد ز چشمانم توان گریه را
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن