آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
به رغم سیلی امواج، صخرهوار بایست
در این مقابله چون کوه استوار بایست!
آزادگی ز منّت احسان رمیدن است
قطع امید، دست طلب را بریدن است
پیری رسید و مستی طبع جوان گذشت
ضعف تن از تحمّل رطل گران گذشت