سحر در حسرت دیدار تو چون ماه خواهد رفت
غروب جمعهای در ازدحام آه خواهد رفت
لالۀ سرخی و از خون خودت، تر شدهای
بیسبب نیست که اینگونه معطر شدهای
تا در حریم امن ولا پا گذاشتهست
پا جای پای حضرت زهرا گذاشتهست
به رغم سیلی امواج، صخرهوار بایست
در این مقابله چون کوه استوار بایست!
برخیز اگر اهل غم و دردی تو
باید که به اصل خویش برگردی تو