ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
نوربخش يقين و تلقين اوست
هم جهانبان و هم جهانبين اوست
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توأم راهنمایی