ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
هر کس به سایۀ تو دو رکعت نماز کرد
با یک قنوت هر چه گره داشت، باز کرد
از کوی تو ای قبلۀ عالم! نرویم
با دست تهی و دل پُر غم نرویم
باز هم اربعین رسیده بیا
باز هم از تو بیخبر ماندم
گل بر من و جوانى من گریه مىکند
بلبل به همزبانى من گریه مىکند
هرچند در شهر خودت تنهایی ای قدس
اما امید مردم دنیایی ای قدس