رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
جگر پر درد و دل پر خون و جان سرمست و ناپروا
شبم تاریک و مرکب لنگ و در سر، مایۀ سودا
امشب شب آدینه و فردا رمضان است
تن در ذَوبان آمد و جان در طیران است
یا مُغِیثَ الْمُذنِبین مُعْطِی السّؤال
یا انیسَ العارفین، یا ذوالجلال
ای از جمال روی تو تابنده آفتاب
وز آفتاب روی تو خورشید در حجاب...
کنار دل و دست و دریا، اباالفضل
تو را دیدهام بارها، یا اباالفضل
باز هم اربعین رسیده بیا
باز هم از تو بیخبر ماندم
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی میدهد این سِیْر عرفانی
هرچند در شهر خودت تنهایی ای قدس
اما امید مردم دنیایی ای قدس