شب شاهد چشمهای بیدار علیست
تاریخ در آرزوی تکرار علیست
بایست، کوه صلابت میان دورانها!
نترس، سرو رشید از خروش طوفانها!
کنار دل و دست و دریا، اباالفضل
تو را دیدهام بارها، یا اباالفضل
دیدیم در آیینۀ سرخ محرمها
پر میشوند از بیبصیرتها، جهنمها
سرت کو؟ سرت کو؟ که سامان بگیرم
سرت کو؟ سرت کو؟ به دامان بگیرم
در این سیلی پیامی آشکار است
که ما را باز با این قوم کار است
خوشا سری که سرِ دار آبرومند است
به پای مرگ چنین سجدهای خوشایند است
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
آه ای بغض فروخورده كمی فریاد باش
حبس را بشكن، رها شو، پر بكش، آزاد باش