سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
گوش کن گوش، صدای نفسی میآید
مَشک بر دوش، از آن دور، کسی میآید
تا باد مرکبیست برای پیام تو
با هر درخت زمزمهوار است نام تو
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
بوی ظهور میرسد از کوچههای ما
نزدیکتر شده به اجابت دعای ما