صدای بال ملائک ز دور میآید
مسافری مگر از شهر نور میآید؟
در محضر عشق امتحان میدادی
گویی که به خاک، آسمان میدادی
کودکی سوخت در آتش به فغان، هیچ نگفت
مادری ساخت به اندوه نهان، هیچ نگفت
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
از خیمه برون آمد و شد سوی سپاه
با قامت سرو و با رخی همچون ماه
بوی ظهور میرسد از کوچههای ما
نزدیکتر شده به اجابت دعای ما