دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
تا باد مرکبیست برای پیام تو
با هر درخت زمزمهوار است نام تو
فرو میخورد بغض در گلو را
عقب میزد پَرِ هر چه پتو را
وضو گرفتهام از بهت ماجرا بنویسم
قلم به خون زدهام تا كه از منا بنویسم