همسنگر دردهای مردم بودی
چون سایه در آفتابشان گم بودی
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
خود را به خدا همیشه دلگرم کنیم
یعنی دلِ سنگ خویش را نرم کنیم
فرمود که صادقانه در هر نَفَسی
باید به حساب کارهایت برسی
تا عقل چراغ راهِ هر انسان است
اندیشهوری نشانۀ ایمان است
آیینۀ عشق با تو دمساز شود
یعنی که دری به روی تو باز شود
دل اگر تنگ و جان اگر خستهست
گاه گاهی اگر پریشانیم
چقدر مانده به دریا، به آستان حسین
پر از طراوت عشق است آسمان حسین
هر کس نتواند که به ما سر بزند
در غربت آسمان ما پر بزند