من حال پس از سقوط را میفهمم
آشفتهام این خطوط را میفهمم
ای خون تو همچنان نگاهت گیرا
ای جانِ به عرش رفتۀ نامیرا
امشب ز غم تو آسمان بیماه است
چشم و دل ما قرین اشک و آه است
جانان همه رفتند، چرا جان نرود؟
این آیه به روی دستِ قرآن نرود؟
پدر! آخر چرا دنیا به ما آسان نمیگیرد؟
غروب غربت ما از چه رو پایان نمیگیرد؟
از درد نبود اگر که از پا افتاد
هنگام وضو به یادِ زهرا افتاد