صدای بال ملائک ز دور میآید
مسافری مگر از شهر نور میآید؟
کودکی سوخت در آتش به فغان، هیچ نگفت
مادری ساخت به اندوه نهان، هیچ نگفت
بهنام آنکه جان را فکرت آموخت
چراغ دل به نور جان برافروخت
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
ابر تیره روی ماه آسمانم را گرفت
کربلا از من عموی مهربانم را گرفت