چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!
سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرنده‌های دیگر برگشت
تو زینت دل‌هایی ای اشک حماسی
از کربلا می‌آیی ای اشک حماسی
حُر باش و ادب به زادۀ زهرا کن
خود را چو زهیر، با حیا احیا کن
گیرم که بمانیم بر آن پیمان هم
گیرم برویم تشنه در میدان هم
او جز دلِ تنگِ مبتلا هیچ نبود
جز پای سفر، دست دعا هیچ نبود
ما سینه زدیم بی‌صدا باریدند
از هرچه که دم زدیم، آن‌ها دیدند
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
به سیل اشک می‌شوییم راه کارون‌ها را
هنوز از جبهه می‌آرند تابوت جوان‌ها را
طلوع ناگهان‌ها، زیر آوار
غروب قهرمان‌ها، زیر آوار
با اشک تو رودها درآمیخته‌اند
از شور تو محشری بر انگیخته‌اند
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم
چنان اسفند می‌سوزد به صحرا ریگ‌ها فردا
چه خواهد شد مگر در سرزمین کربلا فردا
