ایران! پر از آیینه و لبخند بمانی
همسایۀ خورشید چو «الوند» بمانی
الهی اکبر از تو اصغر از تو
به خون آغشتگانم یکسر از تو
سلام روح بلندِ گذشته از کم دنیا!
تو ای مسافر بدرود گفته با غم دنیا
ای ز داغِ تو روان، خون دل از دیدۀ حور!
بی‌تو عالم همه ماتمکده تا نفخۀ صور
گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...
