در خیالم شد مجسم عالم شیرین تو
روزگار سادۀ تو، حجرۀ رنگین تو
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
جهان را، بی‌کران را، جن و انسان را دعا کردی
زمین را، آسمان را، ابر و باران را دعا کردی
ای ولی عصر و امام زمان
ای سبب خلقت کون و مکان
سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی می‌دهد این سِیْر عرفانی
