به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربهدریها پناهگاه ندارم
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازیست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
زهی آن عبد خدایی که خداییست جلالش
صلوات از طرف خالق سرمد به جمالش
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید