ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
نتوان گفت که این قافله وا می‌ماند
خسته و خُفته از این خیل جدا می‌ماند
باز باران است، باران حسین‌بن‌علی
عاشقان، جان شما، جان حسین‌بن‌علی
