ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دست‌بسته، شکسته، زنده‌به‌گور
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن
