سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دستبسته، شکسته، زندهبهگور
هر کس به سایۀ تو دو رکعت نماز کرد
با یک قنوت هر چه گره داشت، باز کرد
از کوی تو ای قبلۀ عالم! نرویم
با دست تهی و دل پُر غم نرویم
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
