ای لحظه‌به‌لحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
چشم همه چشمه‌های جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم
