ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
