ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
ماه غریب جادّه‌ها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
دل به دریا زد و دل از او کند
گرچه این عشق شعله‌ور شده بود
