روزی شعر من امشب دو برابر شده است
چون که سرگرم نگاه دو برادر شده است
پیش چشمم تو را سر بریدند
دستهایم ولی بیرمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
ﺗﺎ ﮐﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺳﻼﻣﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ
ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮﺍﺩﺭ، ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ
از نسل حیدری و دلاورتر از تو نیست
یعنی پس از علی، علیاکبرتر از تو نیست
از خدا آمدهام تا به خدا برگردم
پس چرا از سفر کربوبلا برگردم
اگرچه عشق هنوز از سرم نیفتاده
ولی مسیر من و او به هم نیفتاده
با اشک تو رودها درآمیختهاند
از شور تو محشری بر انگیختهاند
باید که تو را حضرت منان بنویسد
در حد قلم نیست که قرآن بنویسد
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامدهست به جز ما کسی به یاری ما
با دستِ بسته است ولی دستبسته نیست
زینب سرش شكسته ولی سرشكسته نیست
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده
